Mors

Mors
mors, tis, f. [root mor, v. morior] (dat. morte, Varr. ap. Gell. 24), death in every form, natural or violent (syn.: letum, nex).
I.
Lit.:

omnium rerum mors est extremum,

Cic. Fam. 6, 21, 1:

mors ultima linea rerum est,

Hor. Ep. 1, 16, 79:

mortem sibi consciscere,

to kill one's self, Cic. Verr. 2, 3, 56, § 129:

obire,

to die, id. Phil. 5, 17, 48;

Plaut Aul. prol. 15: nam necessest me... cras mortem exequi,

id. Ps. 4, 2, 38:

certae occumbere morti,

to submit to, Verg. A. 2, 62:

aliquem ad mortem dare,

to put to death, kill, Plaut. Am. 2, 2, 177:

morti,

Hor. S. 2, 3, 197:

aliquem morte multare,

Cic. Tusc. 1, 22, 50; so,

per vim,

id. Verr. 2, 1, 5, § 14:

morte multatus,

id. Tusc. 1, 40, 97; Tac. A. 6, 9; Plin. Ep. 8, 14, 15; Lact. 2, 9, 24:

morte punire,

Plin. Ep. 8, 14, 12; Tac. A. 4, 44; 11, 18:

mortis poena,

Cic. Cat. 4, 4, 7:

morti addici,

id. Off. 3, 10, 45:

omne humanum genus morte damnatum est,

Sen. Ep. 71, 15:

Antonius civium suorum vitae sedebat mortisque arbiter,

Sen. Polyb. 16, 2:

vitae et mortis habere potestatem,

Vulg. Sap. 16, 13:

illata per scelus,

assassination, Cic. Mil. 7, 17:

ad mortem se offerre pro patriā,

id. Tusc. 1, 15, 32: afferre, Serv. ap. Cic. Fam. 4, 12, 2:

multare aliquem usque ad mortem,

Ter. Ad. 1, 2, 9:

morte cadere,

Hor. C. 4, 2, 15: morte acerbissimā affici, Serv. ap. Cic. Fam. 4, 12, 2:

multare,

id. de Or. 1, 43, 100:

ad mortem duci,

id. Tusc. 1, 42, 100:

cui legatio ipsa morti fuisset,

brought death, id. Phil. 9, 1, 3:

imperfecta,

blindness, Stat. Th. 11, 582: morte suā mori, to die a natural death:

bella res est, mori suā morte,

Sen. Ep. 69, 6:

mors suprema,

Hor. Ep. 2, 2, 173; Sil. 5, 416: mortis fine, Boëth. Consol. 2, 7: quae rapit ultima mors est, Lucil. ap. Sen. Ep. 24, 20: proximus morti = moriens, Aug. Civ. Dei, 22, 8; App. M. 1, 72; cf.:

morti vicinus,

Aug. Serm. 306, 10; Hier. in Joel, 1, 13 al.; cf.:

cui, mors cum appropinquet,

Cic. Fin. 5, 11, 31:

cujus aetati mors propior erat,

Sall. H. 2, 41, 9:

adpropinquante morte,

Cic. Div. 1, 30, 64 sq.:

ut prorogetur tibi dies mortis,

Sen. Ben. 5, 17, 6:

circa mortis diem,

id. Ep. 27, 2:

mansurum est vitium usque ad diem mortis,

Cels. 7, 7, 15 init. — Poet.:

mors sola fatetur quantula sint hominum corpuscula,

Juv. 10, 173. —In plur.:

mortes, when several persons are spoken of: praeclarae mortes sunt imperatoriae,

Cic. Fin. 2, 30, 97; so Hor. S. 1, 3, 108:

meorum,

Plin. Ep. 8, 16, 1:

perdere mortes,

to throw away lives, to die in vain, Stat. Th. 9, 58:

hinc subitae mortes,

Juv. 1, 144.—Also of different forms or modes of death:

omnīs per mortīs,

Verg. A. 10, 854; cf.:

omni imagine mortium,

Tac. H. 3, 28; Sen. Clem. 1, 18, 2.—Rarely of an abstract thing:

fere rerum omnium oblivio morsque memoriae,

death, total loss, Plin. 14, 22, 28, § 142.—
B.
Personified.
1.
Mors, a goddess, the daughter of Erebus and Nox, Cic. N. D. 3, 17, 44; Verg. A. 11, 197; Hyg. Fab. praef.—
2.
(Eccl. Lat.) = eum qui habebat mortis imperium, id est, diabolum, Vulg. Heb. 2, 14; id. Isa. 28, 15; cf.:

ero mors tua, o mors,

id. Hos. 13, 14; id. Apoc. 6, 8.—
II.
Transf.
A.
A dead body, corpse (mostly poet. ): morte campos contegi, with corpses, Att. ap. Non. 110, 31:

mortem ejus (Clodii) lacerari,

body, corpse, Cic. Mil. 32, 86; Cat. 64, 362; Prop. 3, 5, 22:

vitis, quam juxta hominis mors laqueo pependerit,

Plin. 14, 19, 23, § 119; Stat. Th. 1, 768.—Hence, jestingly, of an old man:

odiosum est mortem amplexari,

a corpse, a skeleton, Plaut. Bacch. 5, 2, 33.—
B.
Like phonos, the blood shed by murder:

ensem multā morte recepit,

Verg. A. 9, 348.—
C.
That which brings death (of missiles), a deadly weapon ( poet. ):

mille cavet lapsas circum cava tempora mortes,

Stat. Th. 6, 792; Luc. 7, 517:

per pectora saevas Exceptat mortes,

Sil. 9, 369.—Of a sentence or threat of death:

ut auferat a me mortem istam,

Vulg. Ex. 10, 17;

of terrible pangs and anxieties: contritiones mortis,

id. 2 Reg. 22, 5:

dolores mortis,

id. Psa. 18, 4; 116, 3;

of a cruel and murderous officer: aderat mors terrorque sociorum et civium lictor Sestius,

Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118.—
D.
Esp. (eccl. Lat.):

mors secunda,

the second death, future punishment, Vulg. Apoc. 2, 11; 20, 6; 14:

mors alone,

id. 1 Joh. 5, 16; also spiritual death, that of a soul under the dominion of sin:

stimulus mortis peccatum est,

id. 1 Cor. 15, 56; Rom. 8, 6 et saep.; cf. Lact. 7, 10 fin.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • mors — mors …   Dictionnaire des rimes

  • mors — [ mɔr ] n. m. • 1386; « morsure, morceau » XIIe; de mordre → morceau 1 ♦ Pièce du harnais, levier qui passe dans la bouche du cheval et qui, en appuyant sur les barres (4o), sert à le diriger. ⇒ frein. Mettre, passer le mors à un cheval. ♢ Loc.… …   Encyclopédie Universelle

  • Mors — may refer to: Mors (mythology), the personification of death in Roman mythology Mors, Latin for death and is a feminine gender noun Mors (automobile), a French car manufacturer from 1895 1925 American Mors, Mors vehicles produced under licence in …   Wikipedia

  • mors — Mors. s. m. Morceaux de fer joints ensemble, qu on met dans la bouche du cheval pour le gouverner. Mors rude. mors doux. mors à bossettes. mors à simple canon. les branches, les bossettes d un mors. ce mors blesse la bouche de ce cheval. il luy… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • Mors — bezeichnet in der norddeutschen Umgangssprache (aus dem Niederdeutschen) das Gesäß den personifizierten Tod in der römischen Mythologie, siehe Mors (Göttin) eine dänische Insel, siehe Mors (Insel) einen ehemaligen französischen… …   Deutsch Wikipedia

  • MORS — apud Gaditanos olim aram habuit. Vide supra in voce Dii. Etiam pro quodam Numine aut Daemone Maroni. Aen. l. 11. v. 197. Multa boum circa mactantur corpora Morti. Ubi Servius, Aut in mortem, inquit: aut Morti ipsi Deae. ac Lacedaemoniis, quos… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Mörs — Mors [môrz, môrs] n. 〚L: see MORTAL〛 Rom. Myth. death personified as a god: identified with the Greek Thanatos * * * Mörs (mœrs) See Moers. * * * …   Universalium

  • Mors — es, en la mitología romana, la personificación de la muerte y su equivalente en la mitología griega es Tánatos. Era hijo de la Diosa noche Nox (Nix en la mitología griega), y es hermano de la personificación del sueño, Somnus (Hipnos en la… …   Wikipedia Español

  • Mörs [1] — Mörs (Meurs), ehemaliges deutsches Fürstentum, zwischen dem Rhein und dem Herzogtum Geldern, 330 qkm (6 QM.) groß mit 28,000 meist reform. Einwohnern, stand im Mittelalter unter den Grafen von M., ging 1493 durch Verheiratung an den Grafen… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • mors — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mż I, Mc. morssie {{/stl 8}}{{stl 7}} wielki ssak morski (do 2 ton wagi) żyjący w strefie przybrzeżnej wód bieguna północnego, mający krótkie kończyny zakończone płetwami, grubą, pofałdowaną, nieowłosioną skórę i dwa… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Mors — Mors …   Dansk ordbog

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”