- Mors
- mors, tis, f. [root mor, v. morior] (dat. morte, Varr. ap. Gell. 24), death in every form, natural or violent (syn.: letum, nex).I.Lit.:B.
omnium rerum mors est extremum,
Cic. Fam. 6, 21, 1:mors ultima linea rerum est,
Hor. Ep. 1, 16, 79:mortem sibi consciscere,
to kill one's self, Cic. Verr. 2, 3, 56, § 129:obire,
to die, id. Phil. 5, 17, 48;Plaut Aul. prol. 15: nam necessest me... cras mortem exequi,
id. Ps. 4, 2, 38:certae occumbere morti,
to submit to, Verg. A. 2, 62:aliquem ad mortem dare,
to put to death, kill, Plaut. Am. 2, 2, 177:morti,
Hor. S. 2, 3, 197:aliquem morte multare,
Cic. Tusc. 1, 22, 50; so,per vim,
id. Verr. 2, 1, 5, § 14:morte multatus,
id. Tusc. 1, 40, 97; Tac. A. 6, 9; Plin. Ep. 8, 14, 15; Lact. 2, 9, 24:morte punire,
Plin. Ep. 8, 14, 12; Tac. A. 4, 44; 11, 18:mortis poena,
Cic. Cat. 4, 4, 7:morti addici,
id. Off. 3, 10, 45:omne humanum genus morte damnatum est,
Sen. Ep. 71, 15:Antonius civium suorum vitae sedebat mortisque arbiter,
Sen. Polyb. 16, 2:vitae et mortis habere potestatem,
Vulg. Sap. 16, 13:illata per scelus,
assassination, Cic. Mil. 7, 17:ad mortem se offerre pro patriā,
id. Tusc. 1, 15, 32: afferre, Serv. ap. Cic. Fam. 4, 12, 2:multare aliquem usque ad mortem,
Ter. Ad. 1, 2, 9:morte cadere,
Hor. C. 4, 2, 15: morte acerbissimā affici, Serv. ap. Cic. Fam. 4, 12, 2:multare,
id. de Or. 1, 43, 100:ad mortem duci,
id. Tusc. 1, 42, 100:cui legatio ipsa morti fuisset,
brought death, id. Phil. 9, 1, 3:imperfecta,
blindness, Stat. Th. 11, 582: morte suā mori, to die a natural death:bella res est, mori suā morte,
Sen. Ep. 69, 6:mors suprema,
Hor. Ep. 2, 2, 173; Sil. 5, 416: mortis fine, Boëth. Consol. 2, 7: quae rapit ultima mors est, Lucil. ap. Sen. Ep. 24, 20: proximus morti = moriens, Aug. Civ. Dei, 22, 8; App. M. 1, 72; cf.:morti vicinus,
Aug. Serm. 306, 10; Hier. in Joel, 1, 13 al.; cf.:cui, mors cum appropinquet,
Cic. Fin. 5, 11, 31:cujus aetati mors propior erat,
Sall. H. 2, 41, 9:adpropinquante morte,
Cic. Div. 1, 30, 64 sq.:ut prorogetur tibi dies mortis,
Sen. Ben. 5, 17, 6:circa mortis diem,
id. Ep. 27, 2:mansurum est vitium usque ad diem mortis,
Cels. 7, 7, 15 init. — Poet.:mors sola fatetur quantula sint hominum corpuscula,
Juv. 10, 173. —In plur.:mortes, when several persons are spoken of: praeclarae mortes sunt imperatoriae,
Cic. Fin. 2, 30, 97; so Hor. S. 1, 3, 108:meorum,
Plin. Ep. 8, 16, 1:perdere mortes,
to throw away lives, to die in vain, Stat. Th. 9, 58:hinc subitae mortes,
Juv. 1, 144.—Also of different forms or modes of death:omnīs per mortīs,
Verg. A. 10, 854; cf.:omni imagine mortium,
Tac. H. 3, 28; Sen. Clem. 1, 18, 2.—Rarely of an abstract thing:fere rerum omnium oblivio morsque memoriae,
death, total loss, Plin. 14, 22, 28, § 142.—Personified.1.Mors, a goddess, the daughter of Erebus and Nox, Cic. N. D. 3, 17, 44; Verg. A. 11, 197; Hyg. Fab. praef.—2.(Eccl. Lat.) = eum qui habebat mortis imperium, id est, diabolum, Vulg. Heb. 2, 14; id. Isa. 28, 15; cf.:II.ero mors tua, o mors,
id. Hos. 13, 14; id. Apoc. 6, 8.—Transf.A.A dead body, corpse (mostly poet. ): morte campos contegi, with corpses, Att. ap. Non. 110, 31:B.mortem ejus (Clodii) lacerari,
body, corpse, Cic. Mil. 32, 86; Cat. 64, 362; Prop. 3, 5, 22:vitis, quam juxta hominis mors laqueo pependerit,
Plin. 14, 19, 23, § 119; Stat. Th. 1, 768.—Hence, jestingly, of an old man:odiosum est mortem amplexari,
a corpse, a skeleton, Plaut. Bacch. 5, 2, 33.—Like phonos, the blood shed by murder:C.ensem multā morte recepit,
Verg. A. 9, 348.—That which brings death (of missiles), a deadly weapon ( poet. ):D.mille cavet lapsas circum cava tempora mortes,
Stat. Th. 6, 792; Luc. 7, 517:per pectora saevas Exceptat mortes,
Sil. 9, 369.—Of a sentence or threat of death:ut auferat a me mortem istam,
Vulg. Ex. 10, 17;of terrible pangs and anxieties: contritiones mortis,
id. 2 Reg. 22, 5:dolores mortis,
id. Psa. 18, 4; 116, 3;of a cruel and murderous officer: aderat mors terrorque sociorum et civium lictor Sestius,
Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118.—Esp. (eccl. Lat.):mors secunda,
the second death, future punishment, Vulg. Apoc. 2, 11; 20, 6; 14:mors alone,
id. 1 Joh. 5, 16; also spiritual death, that of a soul under the dominion of sin:stimulus mortis peccatum est,
id. 1 Cor. 15, 56; Rom. 8, 6 et saep.; cf. Lact. 7, 10 fin.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.